Persbericht

Expositie 2 juli t/m 21 augustus 2005

Klik op de foto's voor een groter beeld

Marian Bijlenga textielobjecten	Nicole van der Heijden gemengde technieken	Berdien Nieuwenhuizen werken in papier
Jack Prins beelden	Zsófia Marx hoeden	Nel Linssen sieraden in papier

Zomerexpositie: papier, vilt en paardenhaar

Galerie De Kapberg exposeert de hele zomer tot en met 21 augustus het werk van zes kunstenaars die met bijzondere materialen werken. Marian Bijlenga toont reliëfs van paardenhaar, Jack Prins collages van metaaldraad, Nel Linssen sieraden in papier, Nicole van der Heijden gemengde technieken, Berdien Nieuwenhuizen werken in gesneden papier en Zsófia Marx objecten en hoeden in vilt.

Het bindende element, het thema in de expositie zou men kunnen noemen: de lijn, de draad, het weefsel, een structuur. Het materiaal waarmee de kunstenaars werken daagt hen als het ware al van nature uit. Een scherp oog voor de beeldende mogelijkheden van patronen, kleuren en oppervlakken is bij allen zichtbaar, en ook fysieke eigenschappen van het materiaal zoals sterkte en transparantie worden uitgebuit. Een losse verzameling lijnen, vezels of vlakken zoekt samenhang, wordt geordend en groeit uit tot een hechte structuur die geheel op zichzelf staat, als een reliëf, een collage of in ruimtelijke vorm.

Berdien Nieuwenhuizen snijdt met zekere hand en heel veel geduld lijnen en patronen uit papier. Haar motieven komen uit de natuur. Blad- en bloemmotieven als roos, eikeblad en varen vormen een meterslange baan. Eenmaal uit het platte vlak opgericht en als een indrukwekkende waterval in meerdere lagen voor een wand gehangen gaan de uitgesneden vormen een eigen leven leiden, richten zich naar buiten en naar elkaar. Zo ontstaat een interactie in kleur en vorm, in een gelaagdheid die meer is dan de som der delen.

Met fijne metalen draadjes bouwt Jack Prins zijn transparante composities op, die mede door hun kleur associaties oproepen met groeiprocessen in de natuur. Prins laat steeds het moment zien waarop toevallig gestrooide lijnen samenhang krijgen en zich groeperen om uit te groeien tot de fijne draden van een web of de scherpe hoeken in een kristal. Beantwoordend aan een elementaire wet, en van een tere schoonheid.

De armbanden en halssieraden in papier van Nel Linssen hebben terecht een grote reputatie. Het papier, op een perfecte, complexe manier gevouwen, is als een licht en sterk bouwsel. De vorm is niet alleen sterk, maar ook flexibel. Door die beweeglijkheid laat het sieraad zich telkens weer van een verrassende kant zien. Niet alleen verschillende kleuren papier, maar ook fraaie onderliggende details van het vouwsel komen hierdoor aan het licht.

Marian Bijlenga textielobjecten	Nicole van der Heijden gemengde technieken	Berdien Nieuwenhuizen werken in papier

Een belangrijk element in het werk van Nicole van der Heijden is ruimtelijkheid. Diverse materialen zoals hout, linnen, olieverf en fijn garen combineert zij in haar vlakke composities die steeds aanstalten lijken te maken de ruimte in te gaan. Haar platte, in monochrome kleuren geverfde houtcollages zijn samengesteld uit een groot aantal houtsplinters, die zó zijn geordend dat zij ruimte suggereren. Een volgende logische stap is dan ook te zien in de conische vorm die zich helemaal losmaakt uit het vlak.

De hoeden en objecten van vilt van Zsófia Marx zijn warmbloedig te noemen. Het vilt, in dieprode en paarse kleuren, daagt uit om het aan te raken en de warme huid te voelen. Het werk heeft een vorm die direct voortvloeit uit de eigenschappen van het materiaal. Uit de buitenrand van een hoed vormt zich soms zomaar een vrolijke flap. Zo kan het gebeuren dat een hoed niet zomaar een hoed is, maar zich boven de functie uit heeft ontwikkeld tot een ruimtelijk object dat een plaats op een sokkel verdient.

Lijnen, tekens en patronen. De grafische mogelijkheden van de kleinste details in haar omgeving fascineren Marian Bijlenga. Bacteriën, schrifttekens, minuscule blaadjes of twijgjes. Een schat aan tekens heeft zij opgeslagen in boeken vol fijne, grillige composities. De bladen vormen een rijke bron voor haar werk. Zij werkt met paardenhaar, weerbarstig en plooibaar, dat wordt uitgepluisd, gebundeld, gevouwen en doorgestikt. Zo laat zij fragiele, open structuren ontstaan van verwante elementen die zich verdichten of in beweging komen. Het werk lijkt te zweven, opgespannen op een kleine afstand van de muur, waardoor ook een dubbelspel met schaduwvormen ontstaat.

Alle kunstenaars kennen hun materiaal door en door - de uitdaging is wederzijds. [DJG]