Persbericht

Expositie 19 november t/m 18 december 2005


Klik op de foto's voor een groter beeld

Jackie Hutter
keramiek
Jan Frenken
schilderijen

Decemberexpositie

In Galerie De Kapberg in Egmond aan den Hoef tonen van 19 november t/m 18 december vijf kunstenaars hun werk. Sita Falkena toont sieraden, Jan Frenken schilderijen, Jackie Hutter keramiek, Tineke van Trigt gemengde technieken en Vanni Vos beelden.

Sita Falkena maakt ongewone sieraden. Ongewoon in vormgeving en in toepassing van materialen. De invloed van kleuren en vormen van zeeorganismen is herkenbaar in haar werk. Objecten van zilver - die door hun fragiele kantachtige structuur doen denken aan koraal - combineert zij soms met schelpen en parels. Door het zilver te beschilderen en gekleurde wol en koord toe te voegen is haar werk ook zeer kleurrijk. Ook bijzonder is haar opvatting over het dragen van sieraden. Zo is er een "meedraagsieraad". Aan een ring zijn een aantal lange koordjes bevestigd, waaraan zilveren vormen hangen. Al bungelend is een vrolijk getinkel hoorbaar, terwijl het de handbeweging van de drager iets theatraals geeft. Soms is de zilveren vorm liefdevol ingebed in uiterst fijne pluisjes van felgekleurde wol. Dit geeft het sieraad een intiem karakter, alsof het zijn geheim eigenlijk niet prijs wil geven.

Jan Frenken is zijn hele schildersleven trouw gebleven aan zijn eigen ontwikkeling, al zijn er enige raakvlakken met het abstract expressionisme en Cobra zichtbaar. Krachtige expressie, spontaniteit en bevlogenheid voor het pure schilderen zijn aspecten die direct opvallen in zijn werk. En strijd. Vanuit de chaos dwingt hij een harmonie af, creëert hij een eenheid door een sterk, terugkerend ritme en de kracht van een alomvattend gebaar. Hij noemt muziek als een van de elementen die van invloed zijn op zijn werk. Collega-schilder Chris van Voorst vergeleek zijn composities eens met het werk van Debussy: "De schitterende brede klanklagen van "La Mer" die over en in elkaar schuiven, dan plotseling uiteenwaaieren en dan weer, zoekend en tastend in elkaar grijpen ..." Die gelaagdheid, beweging en kracht worden we in zijn werk zeker gewaar.

Jackie Hutter toont een serie vazen en potten in steengoed of raku-keramiek. Een bedachtzaam werkproces gaat eraan vooraf. De ruimtelijke vormen maakt zij eerst in papier, waarna de onderdelen van het ontwerp op een kleiplaat worden gelegd en uitgesneden. In haar werk gebeurt altijd iets verrassends, in de vorm of in het oppervlak. Kleinschalige architectuur met een speciale functie zoals een weeghuis of een brughuisje in Amsterdamse Schoolstijl vormen dikwijls een inspiratiebron. In de serie "kapvazen" is te zien dat zij graag met vormen speelt en met de zwaartekracht. Vaak maakt zij tweetallen, vormen die elkaars tegenpool zijn, in vorm of decoratie, en elkaar daardoor aanvullen. En dan is er de bewerking van de keramische "huid", het oppervlak van de klei die doet denken aan het uiterlijk van rotsen die met kleurige algen, wier en mosseltjes bedekt zijn. En zo komen ook de indrukken van lange wandelingen langs Noordelijke kusten in haar werk terecht.

Vanni Vos
beelden
Tineke van Trigt
gemengde technieken
Sita Falkena
sieraden

De werken in gemengde techniek van Tineke van Trigt verraden een grote voorliefde voor het materiaal en het detail. Misschien is juist daarin wel haar achtergrond in de textiele kunst zichtbaar. Zij studeerde onder andere bij Magdalena Abakanowicz in Polen en haar gobelins waren op verschillende exposities te zien. Hoewel zij het weven trouw is gebleven, gaat al een aantal jaren haar interesse uit naar het werken op zelfgeschept papier. Het materiaal, het handwerk, het proces blijft in haar werk aanwezig. Bewust gebruikt zij de rafelige scheprand of een barst of plooi in het papier in haar composities. Elke tekening is uniek, gemaakt in potlood en krijt en soms met een klein accent in bladgoud of bladzilver. Haar tekeningen gaan onder andere over taal en tekens, waarmee zij een orde probeert te scheppen in vele ideeën en gedachten. Zoals zij zelf zegt: "Het werk is een aftasten, omcirkelen, zoeken en overpeinzen, van zien en beleven. Het komt voort uit het leven - beleven van iedere dag".

De objecten van Vanni Vos zijn intrigerende, bewegende sculpturen. Bij voorkeur werkt hij met hout dat uiterst geschikt is om ermee te construeren, maar hij verwerkt ook andere materialen zoals veren en ijzerdraad. Vos speelt met maat en gewicht, daagt de zwaartekracht uit. Zijn werk is surrealistisch van karakter. De vis - volgens Vos een goede allegorie voor veel gedachten- en verhaallijnen - is een veelvoorkomend thema in zijn werk. Soms niet meer dan een graat met kop, vaker een uitvoering met een fraai getekende veer als lijf. Een op de wind bewegende school vissen gemaakt van hout, veren en ijzer hangt als een grote dreigende onweerswolk. Zijn werk is licht, maar niet altijd lichtvoetig, zoals bij het fragment van een zwarte vleugel, die een ogenblik lang onheilspellend voorbij zweeft. Zelf zegt hij over zijn werk: "Van Icarus tot duikboot, van vis tot ruimtecapsule. Een bewegelijk avontuur met gewichtsloze veertjes, takjes en gedachten in een zware wereld waarin het bijna onbeheersbare boven je hoofd hangt, het groteske, de onweerslucht." [DJG]