Expositie 11 oktober t/m 16 november 2008

Klik op de foto's voor een groter beeld

Jenny Verplanke schilderijen	Rineke Kop schilderijen	Loes Kater beelden

Spannende expositie in Galerie de Kapberg

Van 11 oktober t/m 16 november exposeren in Galerie De Kapberg drie vrouwelijke kunstenaars, Loes Kater met beelden, Jenny Verplanke en Rineke Kop met schilderijen.

Loes Kater woont in Amsterdam, volgde lessen aan de vrije Akademie in Den Haag. Haar ideaalbeeld van de mens in zijn omgeving is de symbiose tussen de mens en de natuur. De beeldtaal in haar werk gaat echter over de verstoring hiervan. Inspiratiebronnen zijn voorwerpen uit de gestoorde wereld, variërend van computers, Barbiehuis, afgedankte T.V.s, computermuizen, lege flesjes wasverzachter tot speelgoedbeestjes. Zij boetseert het voorwerp, dat grotendeels verdwijnt onder een laag rivierklei, totdat zij de juiste vorm vindt. Via een traditioneel proces van afgieten, versteent het beeld en vindt zo zijn nieuwe werkelijkheid. Het zijn verstolde momentopnamen, gevangen in klei en gegoten in o.a. aluminium cement. Soms krijgt zij opdrachten zoals over de "Meidenmarkt" in Schoorl, ook maakte zij een installatie naar aanleiding van gedichten van Pierre Kemp, "Klein behuisd".

Rineke Kop woont in Den Haag, opleidingen aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten en de Vrije Academie aldaar. Schilderen is voor haar zoeken naar krachtige eenvoud. Er zijn basisthema's, maar hoe die uitpakken weet ze nooit. Ze zoekt naar innigheid en dramatiek, gebonden aan beelden van binnenuit. Schilderen is voor haar "stappen terugdoen en weer verder gaan, de vrijheid nemen om een kleur te zetten en pas te weten of het goed is als de kleur naar mij kijkt". Haar inspiratie komt uit het materiaal, de verf, waarmee ze in gesprek gaat. Gelaagdheid speelt een centrale rol in haar schilderijen. Dunne lagen bedekken dikke onderlagen opgebouwd als een huid, die reageert op invloeden van binnen- en van buitenaf, lagen, die gegevens uitwisselen, verbergen en met elkaar doen communiceren en uiteindelijk verstillen op het doek. Het abstracte werk van Rineke roept beelden op die lang blijven hangen, die de concrete werkelijkheid overstijgen en die bovenal blijven fascineren.

Het werk van Jenny Verplanke draagt sporen van het verblijven in en vergroeid raken met Afrika en zijn rijke cultuur, maar ook het onuitwisbaar leed van oorlogen en armoede. In een herkenbare lyrisch abstracte stijl maakt zij krachtige composities, die rust uitstralen en die intrigeren. Het sobere kleurgebruik, grijze, bruine, witte en terracottarood-tinten, blijft essentieel. Ook hier ademt Afrika, zij verwerkt zand, touw, zaagsel, stukjes hout, spijkers, oude geschriften, vermengd met verf, in haar schilderijen, waardoor deze prachtig doorgewerkte structuren krijgen. Er duiken symbolen op, die verwijzen naar inheemse rituelen, gebruiksartikelen, lemen hutten, uitgestrekte vlakten, warme en woeste natuur. Jenny schuwt haar emotie niet, zij schildert in spontane ontladingen. Zij schildert zoals ze is. [SR, DJG]